Waarschuwing

Gisteren kreeg ik een waarschuwing. 'Je hebt me gevraagd feedback te geven op je boek', appte hij. 'Die volgt in de volgende spraakmemo'. In het daarop volgende kwartier luisterde ik naar wat hij zei. En ondanks dat ik wist dat hij me niet kon horen, sprak ik hardop terug. Moest ik lachen, dan weer knikte ik instemmend en soms wilde ik direct reageren. Feedback ontvangen is niet makkelijk: je eerste natuurlijke neiging is om je te verdedigen, uit te leggen waarom je bepaalde dingen hebt gedaan of juist niet.

Fundering

Feedback geven & ontvangen kan niet zomaar. Om feedback te ontvangen moet je je veilig voelen. Of anders gezegd: je hebt een fundering nodig waar je stevig op staat. Anders is de kans groot dat je muurtje afbrokkelt en je geen houvast voelt. In dat geval is feedback eigenlijk zinloos. Soms zelfs schadelijk.

Touché

'Ik ga 'brutally honest' zijn', waarschuwde hij nog. En in het relaas dat volgde, legde hij akelig helder de open eindjes die in mijn boek verstopt zitten bloot. 'Wat me ook opvalt', vervolgde hij, 'is dat je aan de ene kant de complexiteit van het verhaal laat zien in ogenschijnlijk luchtige anekdotes en aan het eind toch een soort boodschap formuleert. Dat was niet nodig geweest. Dat kan de lezer zelf.' Au, die doet even zeer. En tegelijkertijd moet ik heel hard lachen. Hij heeft gelijk. Mijn neiging om te helpen, ook als dat niet nodig is, kruipt zelfs door de alinea's van mijn boek. Touché. Spot on.

Hardop

Naast feedback geven & ontvangen, kun je feedback vragen. Als je je tenminste stevig genoeg voelt op je fundament. In dit geval wist ik dat wat er ook zou komen, het overwogen en zorgvuldig zou zijn. Dat er moeite in gestoken was. Dat geeft mij een gevoel van veiligheid, waarin ik alleen maar leren kan. En dat ik de neiging heb, zelfs in deze blog, om er een lesje in te verstoppen, heb ik nog steeds niet afgeleerd. Hooguit zeg ik het nu hardop. 

Wil je meer reacties lezen op 'Iedere dag een stukje beter'? Dat kan, klik dan hier